Portofino eigedomsmarknad 2025 og vidare

Marknadsoversikt

Portofino, ei lita fiskarby forvandla til ein internasjonal luksusdestinasjon, har nokre av dei høgaste eigedomsprisane i Italia, noko som speglar både eksklusiviteten og den avgrensa tilgangen. Frå og med 2025 ligg den gjennomsnittlege bustadprisen i Portofino på rundt 8 000 € per kvadratmeter – det høgaste i Italia citizenx.com og langt over det nasjonale snittet. Marknaden omfattar ultraluksuriøse villaer oppå grøne åsar, sjarmerande leilegheiter ved hamna, og nokre få næringseigedomar for høgstandard-turisme. Trass i verdsøkonomisk uro held eigedomsmarknaden i Portofino seg sterk – beskytta av eit velståande kjøpargrunnlag og byens tidlause appell. Internasjonale, velståande kjøparar ser på Portofino som ei trygg investering og eit trofé, trekt av kombinasjonen natur, førsteklasses fasilitetar og italiensk sjarm idealista.it idealista.it.

Nøkkelfunksjonar ved eigedomsmarknaden i Portofino i 2025:

Ekstremt høge prisar: Bustadverdiane er mellom dei høgaste i Europas ferieområde, og konkurrerer med Capri og Côte d’Azur voronoiapp.com immobiliare.it. I mai 2025 var gjennomsnittleg prisantydning i Portofino 7 955 €/m², opp 2,9 % frå året før immobiliare.it.
Framfor alt luksussegmentet: Dei fleste transaksjonar gjeld luksuriøse feriebustader eller investeringseigedom, hovudsakleg kjøpt av utanlandske kjøparar. Omtrent 70 % av luksuseigedomskjøparane i Italia er utlendingar idealista.it, noko som er tydeleg i Portofino.
Begrensa tilbod: Strenge reguleringar og den geografiske plasseringa (inni ein verna park og kystområde) gjer nybygging nesten umogeleg. Bustadmarknaden er bitteliten, og eigedomar blir ofte i slekter i generasjonar eller seljast privat, som held tilbodet stadig knapt.
Sterk etterspørsel driven av turisme: Portofino sin status som ein jetset-destinasjon held liv i eit blomstrande marknad for korttidsutleige og overnatting. Luksusturisme stod for om lag 25 % av den italienske turistnæringa i 2024 luxurytribune.com, og Portofino/Tigullio kan skilte med landets høgaste tettleik av femstjerners hotell luxurytribune.com – eit teikn på dei velståande gjestene som òg skapar stor etterspørsel etter eigedom.

Samla sett er eigedomsmarknaden i Portofino i 2025 preget av motstandskraft og eksklusivitet. Nedanfor går vi nærare inn på dei ulike segmenta – bustad (inkludert luksus), næring, prisutvikling, framtidsutsikter, og korleis Portofino står seg i høve til andre elite-marknadar – med utgangspunkt i dei siste tala og ekspertanalysar.

Bustadeigedom i Portofino

Bustadeigedom i Portofino spenner frå intime leilegheiter i landsbyen til storslåtte villaer ved sjøen, alle med høg prislapp. Snittprisen på bustader i Portofino ligg langt over det som er vanleg i Italia: til samanlikning har Portofino ein snittpris på €7 955/m² i mai 2025, noko som langt overgår sjølv dei mest eksklusive byane (Milano ~€5 000/m²; Roma ~€3 600/m²) citizenx.com immobiliare.it. Faktisk er Portofino Italias dyraste bustadområde, litt dyrare enn Capri (som låg på €8 849/m² rundt same tidspunkt) immobiliare.it immobiliare.it. Det er òg langt dyrare enn nabobyane på den liguriske kysten – til dømes ligg nærliggande Santa Margherita Ligure på kring €5 942/m² immobiliare.it.

Historisk utvikling: Bustadprisane i Portofino har vore stabilt høge i fleire tiår, noko som speglar den eksklusive statusen staden har. Dei siste åra har det vore merkbare svingingar på grunn av breiare økonomiske forhold og etterdønningar av pandemien. Gjennom 2023–2024 opplevde prisane ein del volatilitet: den gjennomsnittlege tilbodsprisen nådde toppen i juli 2023 på om lag €9 607/m², fall så til eit lågmål på rundt €7 023/m² i mars 2024, før han igjen tok seg opp i 2025 immobiliare.it. Dette mønsteret tyder på ein kortvarig korreksjon etter eit overoppheita 2022–2023 (då oppdemd internasjonal etterspurnad og få bustader for sal pressa prisane til rekordnivå), etterfølgt av stabilisering og moderat vekst mot slutten av 2024 og i 2025. Sjølv på lågaste nivå var prisane i Portofino utan sidestykke på landsbasis, noko som understrekar marknaden sin motstandskraft.

Noverande prisnivå (2025): Per midten av 2025 ligg typiske bustadannonser frå mindre leilegheiter i hamneområdet (ofte €1–3 millionar for moderate storleikar) til store villaer i åsane rundt, som lett kan liggje på €10–30+ millionar avhengig av historie og utsikt. Medianpris på annonser, ifølgje lokale marknadsrapportar, er om lag €8 millionar for ein villa med fleire soverom, medan dei mest eksklusive eigedommane ligg høgare. Pris per kvadratmeter ligg ofte på €8 000–€10 000/m² for gode eigedomar immobiliare.it. Til dømes kan eit vassnært hus med 3 soverom og ca. 200 m² ha ein pris på €8–9 millionar. Dette prisnivået plasserer Portofino blant dei mest eksklusive stadane i verda – ein Knight Frank-indeks rangerte Portofino sin bustadverd mellom dei 15 beste globalt, på om lag $15 000 per m² (≈€13 500) voronoiapp.com. Til samanlikning er dette liknande prisnivå som til dømes Cannes eller Saint-Tropez, men framleis under dei ekstreme ~$50 000/m² ein ser i Monaco.

Utleigemarknad: Bustadutleige i Portofino er òg svært dyrt. Tilgjengelegheita for langtidsleige er svært avgrensa (mange eigarar leiger ikkje ut fritidsbustadane sine), men når det finst, låg gjennomsnittleg etterspurd leige i 2025 på €34,6 per m² per månad immobiliare.it – om lag €3 460 per månad for ein leilegheit på 100 m². Dette representerer ein auke på 16,5 % frå året før immobiliare.it, noko som tyder på sterkt aukande etterspurnad etter utleige. Merk at leigeprisane i Portofino er over tre gonger det provinsielle gjennomsnittet (€10,5/m²) immobiliare.it. Somrane gir òg ein boom i korttidsutleigemarknaden: villaer og luksusleilegheiter kan hente inn titusenvis av euro per veke frå velståande feriegjestar. (Til dømes kan ei klippevilla med basseng gå for €20 000+ per veke i juli–august.) Likevel er netto avkastning på utleige moderat, grunna ekstremt høge kapitalverdiar – investorar kan forvente netto avkasting rundt 2–3 % i denne marknaden, så bustader blir ofte kjøpt for verdiutvikling og livsstil, meir enn for inntekt.

Bustadutvikling: Ny bustadutvikling i Portofino er praktisk talt ikkje-eksisterande grunna strenge vernereglar – byen er omkransa av Portofino Regionalpark og Marinevernområde, som sterkt avgrensar nye byggeprosjekt. Rehabilitering av eksisterande bygg er hovudaktiviteten. Mange eldre hus er blitt moderniserte til høg luksusstandard, ofte under stram arkitektonisk overvaking for å ta vare på Portofinos historiske særpreg. Eit merkeleg mønster er ombygging av historiske bygg til eksklusive bustader eller boutique-leilegheiter, sjølv om kvart prosjekt er unikt og sjeldan. I praksis utgjer bustadmarknaden ein fast, avgrensa skattkiste av eigedommar, noko som tryggjer verdiane langsiktig: sjølv i periodar med breiare nedgang i eigedomsmarknaden, er det svært få “nødsal” i Portofino, og det skjer helst ei pause i transaksjonane, ikkje markante prisfall. Eigaren er som oftast velståande og har inga naud for å selje; kjøparane ventar på den rette eigedomen, somme tider i årevis. Resultatet er at etterspurnaden alltid overskrid tilbodet, og prisane held seg sterke.

Marknaden for eigedom i luksussegmentet

Heile marknaden i Portofino kan kallast “luksus,” men innanfor han finst eit ultrapremium-segment av verkeleg eksepsjonelle godseigedommar og villaer som tiltrekkjer seg globale milliardærar. Desse trofé-eigedommane – ofte store, historiske villaer med panoramautsikt over havet, private hagar, basseng og direkte tilgang til sjøen – oppnår høge prisar og stor interesse frå internasjonale kjøparar. I 2024 og 2025 understreka fleire profilerte transaksjonar og prosjekt styrken i dette luksussegmentet:

Rekordhøge villasal: Villa Buonaccordo, ein kjend pastellgul herskapsgard med utsikt over Portofino-bukta, vart selt til ein kinesisk teknologigründer for eit anslag på €30–35 millionar theguardian.com magazine.greatestate.it. Likeeins vart Villa Altachiara (det tidlegare godset til grevinne Vacca Augusta) kjøpt av ein russisk kjøpar for om lag €25 millionar magazine.greatestate.it. Desse salet syner at kjøparar frå Kina, Russland, USA og andre land er villige til å betale høge prisar for dei flottaste adressene i Portofino. Det er særleg merkbart at desse avtala vart mogleggjort av italienske skatteinsentiv (flat-tax ordninga) som oppmuntrar velståande personar til å busetje seg magazine.greatestate.it theguardian.com. Mäklarar rapporterer at €20 millionar+-lister i Portofino no jamleg får merksemd frå utlandet, og blir sett på som relative kupp “for same pris som for ein leilegheit i Knightsbridge i London” theguardian.com.
Kjendis- og magnatinvesteringar: Bernard Arnault, administrerande direktør i LVMH og verdas rikaste person, har vist ein personleg lidenskap for Portofino – gjennom LVMH si hotellsatsing (Belmond) har han kjøpt og renovert luksuseigedomar i området realinvest.co.uk realinvest.co.uk. Samstundes eig medlemmar av Berlusconi-familien (ei av dei rikaste i Italia) gods her, og motedesignarar (som Dolce & Gabbana) har vorte kjende for å ha eigedomar i Portofino. Slike høgprofilerte eigarar både reflekterer og oppretthaldar byens status. Når villaer eigd av kjende kjem på marknaden, får dei ofte internasjonal merksemd. Til dømes har ein historisk villa som lenge har vore i eigedom til Pier Silvio Berlusconi (sonen til Silvio Berlusconi) vore under renovering for å bli bustaden til familien, og lokale medium verdset den til om lag €20 millionar affaritaliani.it affaritaliani.it. Dragninga ved å eige ein bit av Portofino held fram med å lokka UHNWI (personar med særs høg nettoformue), frå teknologitoppar til europeisk adel.
Vekst i luksusprisar: Ifølge Knight Frank sin Prime International Residential Index aust priser på luksusbustader i Portofino med ca. +7,1 % i 2024, ein av dei raskaste vekstnivåa globalt (16. plass i PIRI100-indeksen) idealista.it. Denne veksten var større enn i luksusmarknadene i Firenze, Milano og Roma idealista.it, noko som viser at reisemål og livsstadsplassar som Portofino har leia den øvste marknaden. På liknande vis rapporterte Savills at Italienske «andre bustad»-marknader (som inkluderer Portofino) hadde prisauke (~+6–7 %) i 2023, betre enn marknadene i dei store byane mansionglobal.com mansionglobal.com. Begrensa tilbod av luksusvillaer – mange av dei heilt unike – har skapt bodkrig i enkelte tilfelle, og dette har pressa prisane oppover. Sjølv i eit klima med høge renter er desse kjøpa ofte heilt kontant, så kjøparstemning og utvikling i formue (aksjemarknadsoppgang, osv.) påverkar prisane meir enn finansieringskostnader.
Pågåande luksusutviklingar: Ein merkbar trend er inntoget av internasjonale luksusmerke og utbyggjarar på eigedomsmarknaden i Portofino, der dei ser det som ei investering på lang sikt. Til dømes kjøpte Fort Partners-gruppa (tilknytt Four Seasons Hotels) på slutten av 2024 Castello San Giorgio, eit 1 200 m² slott på ein klippe over bukta, visstnok for over €60 millionar luxurytribune.com. Rehabiliteringsarbeid er i gong for å gjere om staden, moglegvis til eit ultra-luksuriøst boutiquehotell eller bustader (planane blir nøye følgde, då Four Seasons sitt engasjement peikar mot eit nytt luksustilbod innan hotell). I tillegg kjøpte LVMH sitt Belmond Villa Beatrice i 2021, ein annan prestisjefylt eigedom i Portofino, og stadfesta såleis luksuskonsernet sitt nærvær luxurytribune.com luxurytribune.com. Desse trekka signaliserer tru på at Portofino sine ultra-primære eigedommar vil halde fram med å stige i verdi og vere ein magnet for verdas elite.

prestisje, privatliv og investeringar frå den globale eliten

auka førespurnader frå Nord-Amerika, Nord-Europa, og Midtausten

Italias prime-marknader (særleg i Liguria og Toscana) er venta å halde seg robuste

idealista.it

Kommersiell eigedom og reiseliv

Utover bustader, omfattar eigedomsmarknaden i Portofino òg kommersielle verdiar – særleg innanfor hotell- og detaljhandel, som heng tett saman med luksusturismen i området. Sjølv om landsbyen er liten (under 500 innbyggjarar), har han eit stort tal eksklusive tilbod (boutique-hotell, restaurantar, designbutikkar) for å betene velståande gjestar. Viktige aspekt ved den kommersielle marknaden i 2025 er:

Luxushotell: Portofino og dei omkringliggjande Riviera-byane har ein uvanleg stor del femstjerners hotell. Tigullio-regionen (som omfattar Portofino, Santa Margherita Ligure, Rapallo, osv.) har seks 5-stjerners hotell, ei av dei høgaste konsentrasjonane i Italia luxurytribune.com. I sjølve Portofino er kronjuvelen Belmond Hotel Splendido, eit legendarisk hotell på ein bakketopp (opphavleg eit kloster) med storslått utsikt over bukta. Splendido – saman med søsterhotellet Splendido Mare ved hamna – har vore gjennom ein fleirårig renovering under LVMH sitt eigarskap realinvest.co.uk realinvest.co.uk. Denne renoveringa (initiert i 2023 og held fram gjennom 2024/25) har som mål å “verne om arven” og løfte opplevinga for gjestene, med oppgraderingar som eit nytt bassengområde og omgjorte suitar realinvest.co.uk. Den trinnvise restaureringa, leia av anerkjende designarar, understrekar tru på Portofino si turistframtid: Belmond fremtidssikrar i realiteten eit ikon for å halda det på luksusreiselivets topp. I juni 2025 kunngjorde Belmond at Hotel Splendido vil opne att i ein “ny æra av prakt” til neste sommar instagram.com, og framheva forbetringar som kombinerar historisk sjarm med moderne ultraluksus. Ein ventar at romprisane (som allereie ligg på over €1 000 per natt for standardrom i høgsesongen) vil stiga endå meir etter oppussinga.
Kommane hotellprosjekt: Eit viktig utviklingstrekk er den planlagde gjenopplivinga av Portofino Kulm Hotel. Dette historiske staselige hotellet, som ligg på toppen av Portofino-fjellet (i ein park over byen), har vore stengt i tiår. I desember 2024 kjøpte det Milan-baserte AKNO-konsernet Hotel Portofino Kulm med mål om å restaurere det til eit luksuriøst feriested på høgaste nivå aknogroup.com aknogroup.com. Kulm, eit jugendstil-ikon frå 1906, vil gjennomgå ei ambisiøs ombygging som kombinerer bevaring av kulturarven med moderne fasilitetar aknogroup.com. AKNO-konsernet sin plan er å “gjenreise det til sin tidlegare storleik” som ei destinasjon i verdsklasse aknogroup.com aknogroup.com. Dette prosjektet vil, når det står ferdig om nokre år, tilføre Portofino ny luksuriøs overnattingskapasitet og er forventa å styrkje regionen si tiltrekningskraft. Gjenopninga av eit sagnomsust hotell som Kulm (med sine spektakulære utsyn over Liguria-kysten) skaper ikkje berre eigedomsverdi, men reflekterer òg ein større trend: investorar satsar på infrastruktur for turisme i luksussegmentet i stader som Portofino, i forventning om aukande besøk av velståande gjester.
Butikk- og serveringslokale: Portofino sitt vesle sjønære Piazzetta er omkransa av eksklusive butikkar (luksusmote, juveler) og førsteklasses restaurantar. Næringsareal her er særs avgrensa – berre eit par dusin butikkar/eksklusive lokale finst, og ledige lokale er sjeldsynte. Leigeprisar på prima næringslokale på Piazzetta er etter rapportane blant dei høgaste i Italia per kvadratmeter (tilsvarande luksusgater i Roma eller Milano i høgsesongen). Sjølv om nøyaktige tal ikkje vert offentleggjorde, tyder anekdotar på at flaggskipbutikkar (ofte pop-up butikkar frå merkevarer om sommaren) betaler ein solid premie grunna synlegheita mot rike besøkande og kjendisar. Restaurantlokale, ofte familiedrivne gjennom generasjonar, skiftar av og til eigar for høge prisar på grunn av den status som følgjer med ein Portofino-adresse. Alt i alt er næringssegmentet i stor grad eit spel på turisme – helsa til dette segmentet speglast i aukande besøkstal. I 2024 hadde Italia 215 millionar turistovernattingar om sommaren (eit rekordtal etter pandemien) luxurytribune.com, og Portofino nøyt godt av denne bølgja av luksusturisme.
Marinaer og infrastruktur: Ein unik eigenskap ved eigedomsmarknaden i Portofino er den maritime infrastrukturen – hamna. Sjølv om dette ikkje er «eigedom» i tradisjonell forstand med bygg, er det å eige eller leige ein båtplass for ein yacht i Portofino eit statusymbol og kjem med høge kostnader. Marinaen er liten (kan berre ta imot relativt beskjedne yachter opptil om lag 35 meter i den indre hamna), noko som betyr at leigeprisane for båtplass om sommaren er ekstremt høge, og ofte ordna gjennom langtidsavtalar. Det går føre seg ein pågåande diskusjon om korleis ein skal handtere turistbåttrafikken og moglegvis oppgradere nokre hamneanlegg (t.d. betre bryggjer, tendertenester) for å betre ta imot superyachter som ligg for anker utanfor. Desse infrastrukturplanane, sjølv om dei er små i omfang grunna geografiske avgrensingar, har som mål å bevare Portofino sin sjarme samtidig som ein handterar trengsel i høgsesongen. Tidleg i 2023 innførte lokale styresmakter til og med reglar for å avgrense overfylte område – for eksempel ved å forby opphald på visse populære utsiktspunkt – som eit ledd i å bevare kvaliteten på besøksopplevinga tourtravelandmore.com. Slike tiltak har indirekte innverknad på næringseigedom: ved å kuratere turiststraumen sørgjer Portofino for at luksusbutikkar og hotell kan drive i eit miljø som framleis er eksklusivt og ikkje overfylt.

Oppsummert er næringseigedom i Portofino prega av førsteklasses gjesteopplevingar og knappheit. Hotella har store investeringar og oppgraderingar på gang, butikklokale er få men svært etterspurde, og heile den kommersielle økosystemet blir løfta av Portofino si leiande stilling i Italias marknad for luksusturisme. Investorane i dette segmentet er vanlegvis institusjonelle eller knytt til luksusmerke (slik ein ser med Belmond/LVMH og Four Seasons/Fort Partners), og dei siste investeringane deira tyder på ei optimisme om at Portofino kjem til å halde fram med å “slå over sin vektklasse” som destinasjon for kresne gjester dei kommande åra.

Prisvekst og marknadsverdiar

Prisbanen i Portofino det siste tiåret har stort sett gått oppover, med korte periodar der det har stabilisert seg eller vore små korreksjonar. Den historiske trenden liknar andre bustadmarknader på toppnivå: relativt motstandsdyktig mot nedgangstider og rask til å ta seg opp igjen under økonomiske oppsving, mykje takka vere ei velståande eigargruppe. Her er ei oversikt over prisutviklinga, både historisk og slik ho ser ut i 2025:

Langsiktig perspektiv: I 2000-åra opplevde italiensk eigedomsmarknad ein boom og seinare ein nedgang etter finanskrisa i 2008. Portofino hadde derimot berre ein mild nedgang i eigedomsverdiane på slutten av 2000- og tidleg 2010-talet, samanlikna med nasjonale fall. På midten av 2010-talet steig prisane i Portofino på nytt, sjølv om mange italienske marknader stod stille. Rike kjøparar, inkludert utlendingar, var i aukande grad på jakt etter trygge havner og livsstilseigedomar; Portofino hadde tidleg fordel av denne trenden. I 2019 rapporterte lokale meklarar at villa-prisane i toppsjiktet hadde nådd nye høgder (over toppen frå 2008), dreven av innføringa av Italias flat-skatt regime i 2017 som trekte til seg rike utlendingar (meir om dette i politikk-seksjonen) theguardian.com theguardian.com. Dei siste åra av 2010-talet var etterspurnaden jamn, sjølv om talet på transaksjonar var lågt (få eigedomar på marknaden).
Pandemieffekt (2020–2022): COVID-19-pandemien stoppa i første omgang salet i 2020 på grunn av reiserestriksjonar. Men paradoksalt nok auka interessa for eksklusive ferieplassar då nedstengingane letna: internasjonale kjøparar, spesielt frå Nordeuropa og USA, strøymde til for å sikre seg middelhavseiendomar der dei kunne jobbe på fjern i vakre omgjevnader. Italienske luksusmarknader ved kysten og på landsbygda fekk eit oppsving i 2021–2022, og Portofino var ikkje eit unntak. Konkurransen om dei få tilgjengelege eigedomane vart hardare. Ifølgje anekdotar vart eigedomar som hadde lege lenge på marknaden selde etter kvart som kjøparar prioriterte livsstil og velvære. Dette førte til ein prisauke i 2021 og særleg 2022. Knight Frank sin globale rapport merka at ferieområde presterte betre enn byar i denne perioden – noko som også var tilfellet i Portofino idealista.it. Ved byrjinga av 2023 var gjennomsnittsprisane på rekordnivå.
Nyare svingingar (2023–2025): Som nemnt såg 2023 ein pristopp rundt midten av året for eigedommar i Portofino, etterfølgt av ein liten korreksjon. Ifølgje data frå Immobiliare.it var toppen i juli 2023 (~€9 600/m²) og botnen i mars 2024 (~€7 000/m²) immobiliare.it. Denne svinginga på omlag 25 % kan overdrive dei reelle prisendringane, sidan det gjennomsnittlege kan bli skeivt av nokre få bustader i ein liten marknad. Mange ekspertar meiner at dei underliggjande verdiane eigentleg ikkje fall så mykje; snarare, då nokre spesielt høgt prissette bustader vart selde eller fjerna frå marknaden seint i 2023, synte den attverande marknaden eit lågare snitt. Ved midten av 2024 var det igjen stabilitet. Frå mai 2024 (€7 729/m²) til mai 2025 (€7 955/m²) auste prisane om lag +2,9 % immobiliare.it, noko som tyder på ein tilbakegang til moderat vekst. I hovudsak vart 2024 eit år for kjøling og normalisering etter den hektiske prisstigninga etter pandemien. Då vi gjekk inn i 2025, vart kjøparstemninga betre igjen, då rentene flata ut og den globale økonomiske utsikta stabiliserte seg, noko som førte til fornya prisauke på topp-eigedomar.
Noverande verdiar (2025): Det er semje blant dei lokale meklarane om at eigedomsverdiane i Portofino i 2025 er på eller nær rekordhøgder. Den gjennomsnittlege prisforespurnaden (~€8k/m²) er ein grov indikator; det verkelege toppsegmentet (beste plasseringar, innflyttingsklare luksusvillaer) når lett €10 000–€15 000 per m². Til dømes kan ei 300 m² stor villa i perfekt stand med utsikt bli prisa til rundt €30–€40 millionar (dette tyder på ~€100k/m² for dei mest prestisjefylte delane av eigedomen, som byggjeklår grunn med utsikt – og illustrerer korleis beliggenheitsfaktoren fungerer i ein så liten marknad). På den andre sida kan ein liten 50 m² leilegheit utan sjøutsikt «berre» koste €600 000 (framleis €12k/m²). Tomteverdiar er ekstreme: det finst nær sagt ingen ledige tomter å kjøpe, men sjølv ein enkel teig eller ein ruin kan oppnå høge summar fordi oppussingspotensialet er så stort.
Regional samanlikning: Portofino er framleis den dyraste kommunen i Liguria og Italia. Innanfor provinsen Genova er det nummer éin med stor margin – til dømes Portofino sine €7 955/m² mot provinsgjennomsnittet på €2 231, og langt over den nest høgaste (Santa Margherita med €5 942) immobiliare.it immobiliare.it. I ein større italiensk samanheng vekslar Portofino og Capri typisk på å vere dyrest frå år til år; Capri sitt gjennomsnitt no (€8 849) ligg litt over Portofino immobiliare.it, men Capri såg ein liten årleg nedgang i 2025 medan Portofino fekk ein auke immobiliare.it. Begge ligg langt over snittet for fastlandsbyar.

Diagrammet nedanfor oppsummerer gjeldande snittprisar (og nyleg årleg endring) i Portofino samanlikna med utvalde luksusmarknader:

Stad (mai 2025)	Snitt salgspris (€/m²)	Årleg endring (vs mai 2024)
Portofino (Liguria)	€7 955 immobiliare.it	+2,9 % immobiliare.it (hentar seg inn att etter fall i 2024)
Capri (Napolibukta)	€8 849 immobiliare.it	-2,3 % immobiliare.it (lita avkjøling etter topp)
Santa Margherita Ligure	~€5 942 immobiliare.it	+? % (jamn vekst, høgt for fastlandet)
Milano (snitt heile byen)	~€5 000 (ansl.)	+6–7 % (sterk vekst i bysentrum i 2024)
Roma (snitt heile byen)	~€3 600 immobiliare.it	+6,9 % immobiliare.it (frisk oppgang i 2024/25)
Monaco (Monte Carlo)**	€50 000+ (prime)	+4 % (2024) – verdsrekord-prisar

Kjelder: Immobiliare.it marknadsrapportar og bransjetidsskrifter.
Monaco: teke med for global samanheng; langt over alle andre marknader.

Slik tabellen viser, er Portofino og Capri i ei eiga klasse i Italia (ingen andre italienske stader ligg jamt over €7 000–€9 000/m² i snitt). Dei konkurrerer òg med internasjonale elite-marknader. Til dømes har Saint-Tropez i Frankrike snittprisar rundt €20 000–€25 000/m² for luksusboligar residences-immobilier.com housesandapartments.fr, og Cannes ligg mellom €10 000–€25 000/m² cotedazur-sothebysrealty.com. Dei beste eigedomane i Portofino (handel nærmare €15 000/m²) nærmar seg desse nivåa, sjølv om gjennomsnittet er noko lågare på grunn av fleire mindre bustader. Likevel, i globale rangeringar av bustadprisar i premiumsegmentet, kjem Portofino tydeleg fram som ein av dei dyraste ferieplass-marknadane i verda voronoiapp.com.

Når det gjeld leigetrenadar, som nemnd tidlegare, har leigeprisane i Portofino skote i vêret nyleg (+16,5 % år-over-år), med eit snitt på €34,6/m²/månad i 2025 immobiliare.it. Interessant nok har Capri opplevd enno større hopp i leigeprisane (+35 % år-over-år) immobiliare.it, noko som viser ein etter-pandemisk boom for eksklusive ferieutleiger. Begge stadene peikar på ein større trend: velståande reisande ville ha eksklusive villaer og eigedomar til leige i 2022–2024, noko som pressa leigenivået opp. Nokre eigarar nyt difor lukrativ sesonginntekt, sjølv om Italiensk skatt på korttidsleige og regelverk (t.d. krav om registrering av gjestar, flat 21 % skatt på Airbnb-liknande utleige) er forhold som investorane må forhalde seg til.

Ser vi framover, er det venta at noverande verdiar vil halda seg stabile eller stige moderat. Det er få teikn til uro eller overtilbod som kan presse prisane ned i Portofino. Prognosar peikar heller på eit “stabilt platå eller forsiktig stigning” i prisane for 2025–2026, med mindre store, eksterne sjokk inntreff. Neste skal vi drøfta meir eksplisitte prognosar og utsikter i detalj.

Marknadsprognose og utsikter

Prognosane for eigedomsmarknaden i Portofino dei komande åra (2025–2027) er generelt optimistiske, men med ei erkjenning av at veksttakta vil vere avgrensa på grunn av allereie høge prisnivå. Fleire bransjekjeldar gir innsikt i kva ein kan venta seg:

Knight Frank 2025-utkikk: Knight Frank sin Wealth Report og prognose for premium-marknaden spår at Italias premium eigedomsmarknad vil vere robust og halde fram med jamn vekst inn i 2025 idealista.it. For livsstil-destinasjonar som Portofino er forventninga at vedvarande internasjonal etterspurnad vil støtte prisane. Sjølv om den hektiske post-COVID-bølgja har lagt seg, foreslår Knight Frank eit scenario med moderat vekst i staden for nedgang, og viser til faktorar som konkurransedyktige prisar samanlikna med andre globale knutepunkt og Italias varige appell idealista.it. Konkret kan dette tyde låg til middels einsifra årleg prisvekst (t.d. +3 % til +5 % pr. år for prime eigedomar) dersom dei økonomiske tilhøva held seg stabile. Portofino sin +7 % i 2024 skjer kanskje ikkje kvart år, men ein auke på nokre prosent er sannsynleg.
Savills Prime Index: Savills, i ei analyse frå slutten av 2024, peika på at prime fritidsbustadmarknader i Italia truleg vil oppleve vidare prisauke på grunn av avgrensa tilbod og overlappande etterspurnad frå byane mansionglobal.com. Prognosane deira for 2025 for dei største italienske byane var varierande – Milano flatt til +1 %, Roma +2-4 % idealista.it idealista.it – men for fritidsdestinasjonar som Comosjøen, Toscana-landskapet, osb., forventa Savills betre utvikling enn snittet. Portofino fell etter alt å døme inn i denne kategorien med overprestasjon. Renteutviklinga (som var høg i 2023–24) påverkar den gjennomsnittlege kjøparen, men mindre dei ultrarike; dermed vil ei eventuell rentereduksjon fram mot slutten av 2025/2026 vere ein bonus, men ikkje avgjerande. Savills sin italienske leiar vart sitert med at luksusmarknaden har vist “sterk motstandskraft trass økonomisk uvisse” idealista.it, og spådde vedvarande etterspurnad, særleg etter utleige og oppgang i transaksjonar i marknader med begrensa tilbod (som nye prosjekt i Roma) idealista.it idealista.it. For Portofino vil omsetningsvolumet vere lågt, men prisane på dei få sal vil truleg sette nye rekordar.
Engel & Völkers/Nomisma-rapport: Market Report Italy 2025 (av Engel & Völkers med Nomisma) gir eit breitt blikk på luksuseigedomar. Ein merkar seg at villaer og historiske eigedomar utgjer 40 % av transaksjonane i Italias prime-marknad a.storyblok.com, noko som speglar etterspurnaden etter landskaplege og unike eigedomar – ein kategori Portofino høyrer heilt heime i. Rapporten spår “moderat vekst driven av jamn etterspurnad etter eksklusive eigedomar” i 2025 (omsett frå italiensk) og understrekar at den internasjonale interessa held seg høg, noko som bør halde dei beste kystmarknadene oppe. Dei åtvarar riktignok om at geopolitiske eller økonomiske sjokk kan dempe stemninga, men utan slike er det italienske luksussegmentet på solid grunn.
Lokal ekspertstemme: Intervju med lokale luksusmeklarar (som Gianmarco Bizzoni frå Zampetti) stadfestar at 2025 er venta å bli eit nytt sterkt år for luksuseigedom i Italia idealista.it. Viktige faktorar som blir nemnde er auka internasjonal etterspurnad, luksuseigedom som vern mot inflasjon, og avgrensa tilbod idealista.it idealista.it. Desse tilhøva gjeld heilt klart i Portofino. Meklarar rapporterer at dei har flere kvalifiserte kjøparar enn tilgjengelege eigedommar, og enkelte kundar har byrja å utvide søket sitt til nærliggande område (t.d. Santa Margherita eller Portovenere lenger nedover kysten) på grunn av manglande valmoglegheiter i sjølve Portofino. Denne overflyttinga kan føre til at talet på sal i Portofino blir litt mindre (fordi folk kjøper andre stader), men det påverkar ikkje prisnivået i Portofino – tvert imot viser det kor hardt halde eigedommane der er. Så lenge dei store finansmarknadene held seg stabile (som påverkar formuen til potensielle kjøparar), er utsiktene prisstabilitet eller svak auking. Det er liten forventning om eit prisfall; eitt risikomoment i prognosane er faktisk at dersom ein svært eksklusiv eigedom kjem på marknaden (til dømes eit gods til €50 millionar), kan det setje ein ny prisrekord og i praksis løfte snittprisen.
Utsikter for utleige og turisme: Turismestyresmaktene ventar vidare vekst innan luksusturisme i Italia fram til 2026, sjølv om takten kan bli meir moderat etter boomen i etterkant av pandemien. Lokale styresmakter i Portofino, i samarbeid med Liguria-regionen, investerer i infrastruktur som betre vegar (vegen til Portofino blei bygd opp att etter eit jordras i 2018 og har nyleg blitt forsterka) og tiltak for berekraftig turisme. Ein ny ferjesamband som blei innført i 2025, knyter Portofino til andre landsbyar på Rivieraen og avlastar vegtrafikken. Desse betringar gjer tilkomsten enklare og aukar attraktiviteten til Portofino, noko som indirekte støttar eigedomsverdien. Om den globale reiseaktiviteten held seg solid (utan nye pandemiutbrot eller konfliktar), bør Portofino framleis nyte fulle sommarsesongar, høg belegg på hotella og med det sterk etterspurnad etter korttidsutleige. Dette kan presse leigeavkastninga ytterlegare opp og potensielt lokke fleire investorar om dei ser moglegheiter innan luksusutleige.

Oppsummert er prognosen for eigedomsmarknaden i Portofino dei neste åra stort sett positiv: stabile eller stigande prisar, vedvarande etterspurnad og stadig investering frå profilerte aktørar. Veksten vert truleg ikkje eksplosiv – marknaden er moden og allereie svært kostbar – men venta å vere jamn. Observatørar nemner ofte at Italias luksuseigedom vert sett på som ein slags trygg hamn (materielle verdiar, historisk stabil) og Italiensk politikk har gått ut på å oppmuntre rike kjøparar (gjennom skattemessige insentiv). Politisk stabilitet gir auka tryggleik. Dei einaste atterhald til det lyse bildet er moglegheita for ytre økonomiske sjokk (t.d. om ein alvorleg resesjon rammar børsane, kan salet gå tregare ei stund) eller moglege regelendringar (dersom, hypotetisk, ei ny regjering stramma inn skattefordelane for utlendingar – men det er ikkje noko slikt i vente). Gitt at dette ikkje skjer, er det sannsynleg at Portofino held fram på sin noverande kurs: ein liten, skinande stjerne i den europeiske eigedomsmarknaden med inkrementell verdivekst og varig attraktivitet.

Investering – moglegheiter og utfordringar

Å investere i eigedom i Portofino kan vere særs lønsamt, men kjem òg med unike utfordringar. Nedanfor skildrar vi hovud-moglegheitene som lokkar investorar, samt utfordringar og risiko det er viktig å vere merksam på:

Moglegheiter / styrkar:

Kapitalevekst og stabilitet: Eigedomsverdiane i Portofino har vist jamn vekst over lang tid. Sjølv då den generelle italienske marknaden sleit, heldt Portofino seg sterk. Luksusbustadar her vert sett på som trygge investeringsobjekt – verdien stig over tid raskare enn inflasjonen, slik at kapital både vert bevart og veks idealista.it idealista.it. Det avgrensa utvalet og den kontinuerlege etterspurnaden frå verdas økonomiske elite skapar vilkår for vedvarande prisvekst. Investorane som rettar seg inn mot dei ytste luksussegmenta, ser på Portofino som ei moglegheit til å spreie formuen inn i eit handfast aktivum med låg volatilitet (dei superrike kjøper ofte “trofé-eigedom” ikkje berre til eige bruk, men som ein del av ein strategi for verdibevaring).
Sterke leigeavkastningar (i høgsesongen): For dei som er viljuge til å leige ut eigedomen sin, byr Portofino på potensielt sterke avkastningar, spesielt gjennom korttidsutleige av luksuseigedomar. Sommarssesongen (og i aukande grad skuldersesongane) tiltrekkjer seg velståande gjester som betaler topp prisar. Som nemnt har leigene auka kraftig (t.d. +16 % i fjor) immobiliare.it. Ein godt plassert villa kan generere fleire hundre tusen euro i leigeinntekter i løpet av ein sommar. Ifølgje eit luksusbyrå er sterke leigeavkastningar mogleg i eksklusive turistdestinasjonar som Comosjøen, Amalfikysten – og som ein naturleg forlenging også Portofino idealista.it. Dette kan vege opp for eigarkostnadene. Nokre investorar brukar dessutan ein hybridmodell: nyt villaen sjølv ein del av året, leiger ut i høgsesongen – og tener dermed pengar på ferieheimen. Med vekst i luksusreiser er det ikkje mangel på velståande feriegjester som er på jakt etter villaoppleving i Portofino.
Livsstil og eigen bruk: Mange investorar er òg motiverte av livsstilsavkastinga. Å eige i Portofino gir tilgang til ein eliteenklave – ein kan legge til med yachten i hamna, sosialisere med eit kresen internasjonalt miljø, og nyte livsstilen på den italienske rivieraen. Denne immaterielle fordelen er svært attraktiv. For dei som nyttar den italienske flat-skatt-ordninga, gir Portofino som hovudbase eit misunneleg liv medan ein får låge personskattar på utanlandsinntekt. Eiga investering her er både økonomisk og personleg. Denne kombinasjonen kan gjere valet attraktivt, sjølv om reint leigeavkastning eller prisvekst skulle vere lågare enn ved meir risikable investeringar.
Porteføljediversifisering: Eigedom i ultra-prime område oppfører seg annleis enn aksjemarknadene eller sjølv vanlege eigedomsmarknadar. Dei er mindre avhengige av økonomiske syklusar (fordi eigarar ikkje får panikk og sel i nedgangstider). For family offices og investorar med høg nettoformue gir ei investering i Portofino større porteføljediversifisering. Eigedom er dessutan ein sikring mot valutafluktuasjonar (då desse verdiane er i euro). Det er verdt å merke seg at fleire amerikanarar har kjøpt i Italia dei siste åra for å dra nytte av ein sterk dollar – og ser på luksuseigedom som ei valutasikring og eit attraktivt investeringsobjekt.
Skatteinsentiv: Italias vennlege politikk overfor formuande personar er ein moglegheit i seg sjølv. Det flat-rate skatteregimet for ikkje-bosette (€100 000/år i flat skatt på verdsomspennande inntekt) theguardian.com har lokka til seg dusinvis av millionærar. Å eige eigedom i Italia kan hjelpe til å kvalifisere for opphaldsløyve og denne skatteordninga. I tillegg har Italia eit «valfritt opphald»-visum for pensjonistar med god inntekt, skatta berre 7 % om dei flyttar til visse område (hovudsakleg i sør) theguardian.com – mindre relevant for Portofino, men flat-skatten gjeld definitivt her. Desse ordningane aukar talet på potensielle kjøparar (investorar veit at deira personlege skattebyrde i Italia blir avgrensa, noko som gjer eigedomshald meir økonomisk komfortabelt).
Utviklings- og verdiauke-potensiale: Sjølv om nybygging i praksis er uaktuelt, finst det likevel moglegheiter for verdiauke gjennom renovering. Mange eigedommar i Portofino er historiske og kan trenge modernisering. Investorar med rett team (arkitektar, designarar kjende med lokale reglar) kan skape betydeleg meirverdi ved å restaurere eller oppgradere villaer. Med den svært høge sluttbrukaretterspurnaden etter fullt renoverte, innflyttingsklare bustadar (mange kjøparar vil sleppe å handtere oppussing sjølve), kan ein investor som kjøper ein eldre eigedom og oppgraderer til topp luksusstandard selje til ein stor premie. Til dømes viser den pågåande renoveringa av eldre hotell og villaer av selskap som Belmond og Fort Partners den oppsida som ligg i moderniseringsprosjekt – når desse eigedomane er ferdige, vil dei kunne forsvare mykje høgare prisar. I mindre skala kan ein individuell investor renovere ein leilegheit eller eit hus og anten selje vidare (flipping er mindre vanleg her på grunn av skatt, men mogleg) eller oppnå høgare leige/salsverdi.

Utfordringar / Risikoar:

Ultraluksus-likviditet: Sjølv om eigedommar i Portofino alltid er etterspurde, er marknaden for dei aller dyraste små. Om du investerer €20 millionar i ein villa og seinare vil selje, kan det ta tid å finne neste kjøpar. Likviditet kan vere ein utfordring viss ein treng eit raskt sal idealista.it idealista.it. Eigedommar kan bli liggjande ute for sal i månader eller år til rett kjøpar kjem (med mindre ein gir rabattpris). Difor passar eigedom i Portofino best for langsiktige investorar; dette er ikkje ein marknad for raske kjøp og sal. Beringskostnadene og illikviditeten gjer at investorar må vere budde på å halde eigedomen ein stund eller vere tolmodige for å oppnå prisen dei vil ha.
Høge inngangs- og haldingskostnader: Dei absolutte prisane er enorme, så kapitalen som krevst for å kome inn er høg. I tillegg har Italia betydelege transaksjonskostnader – om lag 9–10 % i skattar og gebyr ved kjøp av sekundærbustad (lågare om du etablerer bustad og gjer det til hovudbustad, men mange utanlandske kjøparar behandlar det som sekundærbustad). Løpande kostnader inkluderer eigedomsskatt (IMU) på sekundærbustader, som i Portofino kan vere fleire tusen euro årleg grunna høg eigedomsverdi, i tillegg til vedlikehald. Vedlikehald av ein luksusvilla (hagane, basseng, tryggleik, personale) er dyrt – lett titusenvis kvart år. Dersom eigedomen er verna eller ligg i eit verna område, må ein ha løyve til endringar og kanskje bruke spesialiserte handverkarar, noko som aukar kostnaden. Alternativkostnad er også eit tema: pengar bunde i ein ikkje-inntektsgivande eigedom kunne vore investert andre stader. Når det er sagt, har desse kjøparane gjerne god økonomi, men det er likevel noko å tenke på.
Regulatoriske hinder: Å renovere eller endre eigedomar i Portofino kan vere byråkratisk krevjande. Strenge verne- og miljøreglar gjeld. Å få løyve til å bygge ut, installere basseng, eller til og med endre farge på veggane, kan krevje lag på lag med godkjenningar (kommune, regionalt verneområde, osb.). Dette kan dra ut tida på verdi-aukt prosjekt og gi usikkerheit. Vidare er rettssystemet i Italia noko tregt ved tvistar (til dømes grensespørsmål eller arvesaker knytt til ein eigedom). Utenlandske investorar må også navigere eit annleis rettssystem (derfor er det viktig å leige dyktige notar og advokatar). Sjølv om staten er velviljug til utanlandske investorar, finst det alltid ein viss risiko for endring i politikk i framtida (for eksempel har det vore politiske debattar om å begrense utanlandsk eigarskap i attraktive område for å hindre priseksplosjon – sjølv om ei slik lov enno ikkje finst i Italia, i motsetnad til nokre andre land).
Marknadsmotning og alternativ: Ein kan hevde at potensialet i Portofino kan vera avgrensa rett og slett fordi det alt er svært høgt. Med snittprisar nær €8k og toppar over €10k/m², kan veksten bli lågare framover. Nokre investorar kan meine at andre italienske regionar (til dømes delar av Toscana eller Gardasjøen) har meir rom for prisvekst frå eit lågare nivå. Dersom nokre internasjonale kjøpargrupper endrar preferansar (til dømes om amerikanarar brått føretrekk Amalfi eller Puglia i staden), kan det føre til at etterspurnaden i Portofino vert omfordelt. Likevel, gjeve Portofino sitt verdskjende namn, er dette berre ein liten bekymring – området vil truleg alltid trekkje til seg kjøparar.
Globale økonomiske faktorar: Sjølv om Portofino er skjerma, er det ikkje heilt inmun mot globale sjokk. Ein kraftig auke i rentenivået globalt i 2022 kjølte ned ein del luksuskjøp verda over. Ei sterk euro kan òg gjere det dyrare for kjøparar med USD eller GBP, på marginen. Geopolitiske forhold (slik som sanksjonar mot russiske oligarkar i 2022) tok bort nokre potensielle kjøparar frå marknaden (faktisk vart nokre russiske eigarar ramma). Desse faktorane kan påverke etterspurnaden mellombels. Men som Guardian påpeika, etter initial forsikt, har dei rike kome attende så snart dei såg stabilitet i politikken theguardian.com. Dermed er makrorisiko til stade, men vanlegvis berre mellombels.

investering i Portofino eit spel på eigedom i ultraluksus-segmentet

Kjøparar og marknadsefterspurnad

Etterspurnaden etter eigedom i Portofino er verkeleg global. Kjøparane skjevar dei siste åra tungt mot internasjonale personar med høg nettoformue, med ein mindre del blant italienske elitar. Å forstå kven som kjøper og kvifor seier mykje om marknadsdynamikken:

Utanlandsk dominans: Utenlandske investorar står no for om lag 70 % av kjøparane i Italias luksuseigedomsegment idealista.it – og i Portofino er denne andelen truleg enda høgare. Tradisjonelt eigde rike italienarar (industrileiarar, motedesignarar m.fl.) mange villaer i Portofino (og nokre gjer det framleis), men i dag er det oftare utanlandske kjøparar: amerikanarar, britar, nord-europearar, mellom-austlendigar og asiatar (særleg kinesarar). Tilsiget av amerikanarar og britar har vore spesielt stort sidan 2017, samstundes med italienske skatteinsentiv og kanskje misnøye med heimleg politikk eller prisnivå (som ein meklar sa: “Kvifor ikkje kjøpe ein villa i Portofino til prisen av ein leiligheit i London?” theguardian.com).
Ultrarike profilar: Kjøparane fell vanlegvis inn under kategoriar som entreprenørar, leiande i multinasjonale selskap, finansfolk eller kjendis. Mange er i ultrarik-klasse (UWF) med nettoformue langt over €50 millionar. Til dømes er nylege kjøparar teknologimogular (den kinesiske halvleiar-millionæren som kjøpte Villa Buonaccordo theguardian.com), russiske oligarkar (før sanksjonar var russarar svært aktive; ein kjøpte Villa Altachiara magazine.greatestate.it), og gulfkongar eller -investorar (Portofino har opplevd interesse frå rike familiar frå Dei sameinte arabiske emirata, Saudi-Arabia, osb, ofte gjennom diskrete kjøp via truster eller selskap). Knight Frank Wealth Report 2025 nemnde at Italia har over 40 000 personar med over $10M i nettoformue, og landet er framleis ein toppdestinasjon for globale UHNWIs idealista.it. Mange av desse søker arv og livsstil – noko Portofino leverer.
Motivasjon for kjøparar: I tillegg til investering vert kjøparar drivne av Portofino sin livsstilsappell – privatliv, skjønnheit og sosial status. Dei har ofte planar om å bruke eigedommen som ferieheim eller deltidsbustad (det er få heilårsbebuarar, men nokre pensjonistar eller folk som flyttar på grunn av flat-tax-ordninga gjer det til hovudheimen sin). Det er også ei generasjonsdimensjon: Nokre kjøparar er rike pensjonistar eller dei nærmar seg pensjonsalder og vil nyte suksessen sin (og vert tiltrekt av det rolege, idylliske miljøet), medan andre er i sine beste inntektsår og ser på ein villa i Portofino som det ultimative statusymbolet eller familie-retreat. Ein trend etter COVID er at rike familiar søkjer eigedom der dei kan samle familien trygt; ein avsidesliggjande villa i Portofino passar perfekt.
Geografiske kjelder til etterspurnad:
- Nord-Amerika: Det har vore ein auke i interesse frå USA og Canada. Ein sterk dollar og Italias romantiske tiltrekning har fått mange amerikanarar til å kjøpe italienske bustader i 2021–2024. Gate-away (ein portal) rapporterte at amerikanarar var dei som søkte mest etter eigedom i Italia gate-away.com. I Portofino sitt tilfelle har ofte amerikanske kjøparar vore på besøk med cruise eller yacht og forelska seg i staden. The Guardian (2019) nemnde at amerikanarar kom takka vere skatteinsitament, der ein britisk agent sa “many people are fed up with London…they like the culture and of course the tax break” theguardian.com. Difor er amerikanarar og briter ei viktig gruppe.
- Europa: Innanfor Europa er kjøparar frå Storbritannia, Sveits, Frankrike og Tyskland/Nord-Europa vanlege. Kjøparar frå Storbritannia og Sveits er ofte eks-patriotar eller internasjonale forretningsfolk, for kven Italia har eit gunstig klima og lågare kostnader samanlikna med heimemarknadene. Nokre nord-europearar (skandinavar, nederlendarar) som har akkumulert rikdom, ser òg mot Middelhavet for feriebustader.
- Midtausten: Rike kjøparar frå Midtausten (Qatari, Emiratar, Saudiarar) har investert tungt i andre europeiske premium-marknader (London, Côte d’Azur) og siktar òg Italia i noko mindre grad. I Portofino er ein kjent investor indirekte Al-Thani-familien frå Qatar gjennom investeringar i hotellbransjen, men individuelle kjøparar frå Golfen er framleis i mindretal (sjølv om nokre leiger villaer om sommaren).
- Asia: Kinesisk interesse for italiensk prestisjefaste eigedommar har vakse. Det kinesiske milliardærkjøpet i Portofino theguardian.com er eit godt døme. Etter kvart som Kina fekk fleire millionærar, såg nokre mot Europa for trygge investeringar og livsstil – Italia, med sin kultur og luksustradisjon, tiltrekte seg ein del av dette. Det finst òg noko interesse frå Søraust-Asia (t.d. indonesiske eller singaporske rikfolk), men ikkje like godt dokumentert.
- Russland og OSS: Historisk har russarar vore glade i Den italienske rivieraen (og Toscana og Sardinia). Før 2022 var russarar sentrale blant dei mest eksklusive kjøparane. Portofino hadde russiske eigarar og kjøparar (som villa-salet i 2015 til ein russar magazine.greatestate.it). Med sanksjonar og geopolitisk spenning har aktiviteten til rike russarar avtatt – somme har måtta selje unna eigedom eller liggje lågt. Dette fjerna plutseleg ein marknadsdel i 2022. Likevel kan kjøparar frå andre tidlegare Sovjetstatane (Kasakhstan, osv.) og russarar med andre pass framleis vere med, om enn stille.
Italienske kjøparar: Italienske statsborgarar utgjer no berre om lag 30 % av luksuskjøparane i landet idealista.it. I Portofino er dei oftast enten eigarar som har arva bustader, eller nye kjøparar som er blant dei rikaste i Italia (t.d. toppleiarar i store konsern, kjende industrifamiliar osv.). Døme er Berlusconi-familien (mediemogular) og motedesignarar (Armani har eigedommar andre stader i Italia; D&G har historisk hatt i Portofino). Det finst òg eit lokalt element: Nokre velståande familiar frå Genova eller Milano eig feriebustader som har gått i arv i generasjonar. Men stort sett er Portofino blitt for dyrt for dei fleste italienarar – mange har flytta til rimelegare delar av Liguria eller til Toscanakysten om dei berre er moderat velståande.
Kjøpsåtferd: Eit interessant aspekt er at kjøparar i aukande grad er “stad-uavhengige innanfor Italia,” som Savills påpeikte – det vil seie at dei berre ønskjer den beste eigedommen med visse eigenskapar, ikkje nødvendigvis knytt til ein spesifikk by mansionglobal.com. Likevel betyr Portofino sitt unike namn at mange spesifikt ønskjer Portofino. Meklarar har kundar på ventelister berre for Portofino eller området rundt – dei er ikkje interesserte i alternativ. Dette oppdemde behovet er ein grunn til at prisane held seg høge. Når ein topp-eigedom kjem på marknaden, er det ofte fleire interesserte partar frå ulike delar av verda. Forhandlingane handlar sjeldan om å prute, men meir om å sikre seg eigedommen (ofte til prisantydning eller nær denne).
Kulturelle og livsstilsrelaterte trekk: Kjøparar elskar “Dolce Vita”-livsstilen – ideen om å spasere gjennom piazzettaen med ein gelato, eller invitere vener til ein terrasse med utsyn over yachtane. Portofino tilbyr ein kombinasjon av glamour og enkelheit: det er både ein luksusdestinasjon og ei lita landsbygd. Denne kombinasjonen er svært tiltalande, særleg for utanlandske kjøparar som romantiserer det italienske livet. I tillegg er den italienske kulturen, maten og klimaet store trekkplaster. Nokre kjøparar set òg pris på Italia sin relative tryggleik (lite valdskriminalitet m.m.) og tilgjengeleg helseteneste og service for fastbuande.

Oppsummert er marknadsinteressa for eigedom i Portofino driven av eit mangfaldig, internasjonalt klientell av svært velståande kundar, først og fremst på jakt etter ein prestisjefull feriebustad eller sekundærbustad. Etterspurnaden deira er basert både på rasjonelle faktorar (investering, skatteplanlegging) og emosjonelle (livsstil, kulturarv, status). Med utanlandske kjøparar som framleis ser Italia som “ein trygg og prestisjefull destinasjon” idealista.it og Italia som aktivt satsar på desse, er det mykje som tyder på at denne globale etterspurnaden etter Portofino vil halde seg sterk. Kjøparmiksen kan utvikle seg (til dømes, viss geopolitiske forhold endrar seg, kan russiske kjøparar kome tilbake, eller om den rike asiatiske klassen veks vidare, kan fleire kinesiske eller indiske kjøparar komme), men fellesnemnaren er rikdom og sansen for det Portofino tilbyr unikt.

Myndigheitsreguleringar og politikkpåverknad

Myndigheitsreglar og -politikk spelar ei stor rolle i eigedomsmarknaden i Portofino, spesielt fordi dei formar insentiva for utanlandske kjøparar og set grenser for utbygging. Den italienske staten, og lokale styresmakter i Portofino, har innført tiltak som påverkar denne marknaden:

“Flat Tax”-ordning for nye innbyggjarar: Innført i 2017, Italias forenkla skatteregime lar personar som ikkje har vore italienske skattytarar dei siste 9 av 10 åra flytte til Italia og betale ein flat skatt på €100 000 per år på all utanlandsinntekt theguardian.com. Dette gjeld uansett kor mykje dei tener i utlandet – eit særs attraktivt tilbod for høgtlønte personar (inkludert pensjonistar som lever av investeringar). Ordninga kan utvidast til familiemedlemmer for €25 000 kvar theguardian.com. Denne politikken har vore ein game changer for luksus eigedom: han har direkte ført til at mange rike personar har flytta eller brukt meir tid i Italia. I 2017–2018 søkte om lag 350–400 personar om ordninga theguardian.com, og talet har auka sidan då. Portofino, som er ein av dei mest attraktive plassane i Italia, har naturlegvis tent på dette. Som Guardian rapporterte, var dei nye innbyggjarane under denne ordninga “folk frå Storbritannia, Sveits, Russland, USA, dei vanlege mistenkte… veldig, veldig rike folk” theguardian.com. Desse personane kjøper ofte prime eigedommar (Milano, Comosjøen, Toscana – og Portofino). Myndigheitene sin forpliktelse til denne politikken (stadfesta for 15 år då han vart lansert theguardian.com) gir kjøparar tryggleik for at dei kan planlegge langsiktig. I praksis er flat tax ein hjørnesteinspolitikk som har gitt ny internasjonal etterspurnad til marknader som Portofino. Utan denne ordninga ville nokre likevel kjøpt feriehus, men insentivet om å kunne bli busett med minimalt skattetrykk har vore avgjerande for at mange faktisk kjøper og tilbringer mykje tid i Italia.

Visum- og opphaldsreglar: Italia har relativt tilgjengeleg opphaldsløyve for dei med økonomiske midlar. I tillegg til den såkalla flat-skattordninga (som krev at du flyttar folkeregistrert adresse til Italia), finst det eit investorvisum (for dei som investerer €500 000 i eit italiensk selskap eller €250 000 i ein oppstartsbedrift eller €2 millionar i statsobligasjonar eller €1 million i veldedige føremål) – men dette er mindre direkte knytt til eigedom. Endå meir relevant er Elective Residency Visa, retta mot pensjonistar eller økonomisk uavhengige personar, som krev at du kan dokumentere inntekt (om lag €32 000 i året for ein person) og gir høve til å bu i Italia utan å jobbe. Mange utanlandske kjøparar brukar denne for å opphalde seg delar av året i si italienske bustad. Det finst også ein spesiell 7 % flat skatt på utanlandsk pensjonsinntekt for pensjonistar som flyttar til visse regionar i sør theguardian.com, men Portofino (som ligg i nord) kvalifiserer ikkje; likevel vel mange pensjonistar Italia generelt, noko som kan frigjere kapital til å kjøpe i Portofino om dei vil. Totalt sett er Italias visumregime vennleg innstilt til eigedomseigarar – i motsetnad til nokre land har Italia ikkje eit minimumskrav til kjøpesum for opphaldsløyve, men det å vere eigedomseigar styrker søknaden ved å vise tilknyting til landet.
Eigedomsskatt og kostnader: Italia har ein eigedomsoverføringsskatt (imposta di registro) for brukte bustader – vanlegvis 9 % av den kadastrale verdien (ofte lågare enn marknadsverdien) for ikkje-busett som kjøper sekundær eigedom. Nye bustader har moms (ofte 10 %). I Portofino er dei fleste eldre bustader, så 9 % registreringsavgift gjeld – ein betydeleg kostnad, men ikkje avskrekkande for velståande kjøparar. Årleg må ein betale IMU (Imposta Municipale Unica) på sekundær bustad (hovudbustad er stort sett fritatt). IMU i Portofino blir rekna ut frå kadastrale verdiar som, sjølv om dei er utdaterte, har auka etter kvart som staten oppdaterer dei. Eigarar av luksuseigedomar kan rekne med fleire tusen euro i året i IMU. Det er verdt å merke seg at i 2023 diskuterte styresmaktene i Italia ein brei kadastralreform for å matche offisielle verdiar med marknadsverdiar (noko som ville auke IMU), men på grunn av politisk motstand ligg dette på is. Om slik reform vert vedteken, kan eigarar i Portofino få kraftig auka eigedomsskatt (sidan dagens kadastrale verdiar er mykje lågare enn realiteten på €8 000 per m²). Men gitt profilen til eigarane, vil det truleg ikkje føre til sal, men det er noko som blir følgt med på.
Regulering av korttidsutleige: Sjølv om Portofino ikkje har hatt dei same overturist-problema som til dømes Venezia eller Firenze (på grunn av storleiken), strevar Italia med å regulere Airbnb og korte utleiger. I dag må alle som leiger ut på kort basis registrere seg og betale ein flat 21 % skatt på leigeinntekta (cedolare secca). Det har vore forslag om strengare reglar (som å krevje lisensnummer i annonsar, grense på dagar i enkelte byar, osb.), men per 2025 er det ikkje innført noko nasjonalt forbod. I Portofino ønskjer dei lokale styresmaktene å halde på byens eksklusivitet; dei har ikkje forbydd korttidsutleige, men det er så få bustader at det naturleg avgrensar kor mange slike utleigar det kan vere. Dersom Italia innfører strengare reglar i framtida, kan det påverke investorar som planlegg omfattande utleige, men i Portofino, der marknaden er eksklusiv, vel dei fleste eigarar å leige ut selektivt, eller ikkje i det heile tatt.
Utbyggings- og reguleringslover: Portofino er underlagt mange vern: det er ein del av ein regional naturpark (Parco di Portofino) og ein tilstøytande marint verneområde. Desse statusane legg restriksjonar på arealbruk, bygging og til og med ting som å fortøye båtar i visse soner giornaledellavela.com. Byen sitt lokale reguleringsplan styrer nye bygg svært strengt – i praksis er det ikkje tillate med nybygg utover renovering av eksisterande fotavtrykk. Sjølv mindre endringar på utsida av bygga krev ofte godkjenning. Det finst òg kulturminnelov (alle bygg eldre enn 50 år kan verte rekna som kulturelt viktige, og då treng ein godkjenning frå antikvariske styresmakter for utbetringar). Desse reglane avgrensar tilbodet (eit pluss for høge verdiar), men kan vere frustrerande for eigarar som vil utvide eller modernisere. Til dømes kan det vere forbode å lage basseng om det påverkar landskapet. Miljøreglar gjeld òg: Portofino har tiltak for berekraftig utvikling, så nye prosjekt må oppfylle visse krav. Likevel er desse restriksjonane sett på som avgjerande for å ta vare på Portofino sitt særpreg, som igjen held eigedomsverdiane oppe. Kjøparar må rett og slett akseptere at dei er forvaltarar av ein kulturarvstad – radikale endringar er uaktuelt.
Turistforvaltningspolitikk: Indirekte påverkar politikk for å styre turiststraumar eigedomsmarknaden ved å halde på Portofino sin eksklusivitet. I 2023 innførte ordføraren i Portofino reglar for å hindre overfylling av små piazzaer – til dømes eit forbod mot opphald (“no waiting-zones”) når cruise-turistar strøymer til, for å halde flyten i sentrum. Dette fekk mykje merksemd i media, men viser i botn og grunn at dei er opptekne av å halde byen fri for trengsel og overturisme tourtravelandmore.com. Byen har òg restriksjonar for store cruiseskip (dei ligg til ankers utanfor og slepp i land få passasjerar om gongen), og det er grenser for busslass med turistar. Alt dette gjer at Portofino framstår velhalden og eksklusiv – akkurat slik eigarar ønskjer det. Regulationsmessig viser det at dei lokale styresmaktene vil halde Portofino attraktivt for dei kresne.
Økonomiske og finansielle reguleringar: Overordna italiensk lovverk, til dømes reglar for utanlandsk eigarskap, er svært liberale. Det er ingen restriksjonar for utanlandske kjøparar av eigedom i Italia (Italia følgjer reglar om gjensidigheit, men for alle praktiske formål kan dei fleste land sine borgarar kjøpe). Pengar som nyttast til kjøp må berre oppfylle EU sine reglar mot kvitvasking. Dei siste åra har Italia stramma inn kontrollen med luksuseigedomar for å unngå at dei blir brukte til kvitvasking av pengar. For høgverdihandel betyr dette meir dokumentasjon av kjøpar og pengane sin opprinnelse, men dette er vanleg globalt no. Italia har ikkje gjort som til dømes Canada eller New Zealand, der ein har forbod eller skattar på utanlandske kjøparar – tvert imot, landet ønsker dei velkomne, noko vi òg ser på dei ulike skatteordningane.

Oppsummert har statlege retningslinjer i stor grad vore medvind for marknaden i Portofino: skatteinsentiv som trekkjer til seg velståande kjøparar, ingen hinder for utanlandske kjøp, og lokale reguleringar som vernar områdets særpreg (og dermed eigedomsverdiane). Kjøparar må riktignok handtere Italiensk byråkrati for løyve og komplisert skatt (dei treng gode skatterådgjevarar for å utnytte flattskatt og finne fram i eigedomsskatten), men dette er overkommeleg for den velståande kundekretsen det gjeld. Samkøyring av nasjonal og lokal politikk for å fremje luksusturisme og bustadopphald peikar på eit stabilt investeringsmiljø. Ei potensiell endring i framtida kan vere revisjon av flattskatt-ordninga ved eit politisk skifte, men gitt fordelane ordninga har gjeve (og relativt liten kostnad for staten sidan brukarane er få), er det sannsynleg at denne vil vare ved.

Samanlikning med andre eksklusive marknader

Portofino har ein særskilt posisjon, men det er innsiktsfullt å samanlikne det med andre høgprofilerte eigedomsmarknader i Italia og Europa. Under ser vi korleis Portofino kjem ut på ulike område samanlikna med nokre andre sentrale luksusmarknader:

Innanfor Italia – Portofino vs. Capri, Comosjøen, Toscana, osv.: Portofino og Capri blir ofte nemnde i same åndedrag som dei dyraste stadene i Italia. Per 2025 er snittprisane på Capri (€8,8k/m²) litt høgare enn i Portofino (€8k) immobiliare.it immobiliare.it, men begge når topp-prisar godt over ti tusen euro per m² for dei beste eigedomane. Capri har mange likskapar: ei lita, vakker turistøy med verdsberømmelse og avgrensa tilgang på eigedomar. Marknaden på Capri er litt større (øya har fleire eigedomar og to tettstader, Capri og Anacapri) og har meir heilårleg aktivitet for lokalbefolkninga. Begge marknader tiltrekker seg internasjonale UHNWIs og har eit sterkt preg av andrebustader. Ein skilnad er tilgjenge: Portofino er nåeleg med bil (om enn via ein svingete veg) og ligg nær fasilitetar på fastlandet, medan Capri berre har båt-/helikopteradkomst. Nokre kjøparar føretrekkjer fastlandskomforten i Portofino (f.eks. å kunne køyre til Milano på 2–3 timar), medan andre likar avskildheita på Capri. Comosjøen er eit anna kjent luksusområde – George Clooney har gjort det kjend blant amerikanarar. Topp-prisane på Comosjøen har òg auka kraftig (ein kjelde nemner €10 300/m² for beste eigedomar der, +19,9 % i 2023) mansionglobal.com. Como byr på storslegne villaer ved innsjøen; det er mindre sesongprega enn Portofino (kan brukast heile året). Portofino, som ligg ved havet, tiltrekker seg meir yacht-folket, medan Como tiltrekker dei som liker ei blanding av alpin og mildare klima. Toscana (Firenze og landsbygd) skil seg ut ved at Firenze er ein heilårleg by med kulturelle trekkplaster, og topp-prisane der (~€9 600/m² i 2023 for sentrum) mansionglobal.com er litt over snittet i Portofino. Likevel byr toskanske landsbygder (som Chianti osv.) på eigedomar til lågare kvadratmeterpris, men med store landområde. Mange velståande investorar gjer faktisk begge delar: ein byleilegheit i Firenze/Milano og eit kystretreat som Portofino. Costa Smeralda (Sardinia) er eit anna italiensk høgklasse feriested (Porto Cervo-området) – ekstremt dyrt om sommaren, med villaer som rivaliserer Portofino i pris (Smeralda hadde kjend ei villa-sal på over €100 millionar i 2022 mansionglobal.com). Marknaden på Sardinia er òg driven av utlendingar (særleg rike europearar). Det er meir eit feriested og ikkje ei landsbygd i tradisjonell forstand samanlikna med Portofino. Når det gjeld eksklusivitet, er Portofino og Costa Smeralda jamgode, sjølv om marknaden på Sardinia er meir konsentrert rundt ultramoderne villaer og resorts utvikla etter 1960-talet, medan Portofino har sjarmerande historiske eigedomar.
Portofino vs. Den franske rivieraen (Côte d’Azur): Den franske rivieraen har lenge vore referansen for luksuseigedom i Europa (stader som Saint-Tropez, Cannes, Cap Ferrat, Monaco). Portofino, til samanlikning, er mindre og litt mindre openbert glitrande – det er meir diskret. Når det gjeld prisar, ligg Monaco på topp: gjennomsnittsprisar over €50 000/m², noko som får Portofino sine €8k til å sjå beskjedne ut facebook.com. Monaco er eit særtilfelle med null arealtilbod og status som skatteparadis. Saint-Jean-Cap-Ferrat og Saint-Tropez er blant dei dyraste ikkje-by-marknadene i Frankrike. St. Tropez ligg på rundt €20k+/m² i snitt (med super-prime villaer som når €40k) residences-immobilier.com housesandapartments.fr. Portofino sitt toppnivå på €15k/m² er under det høgaste på den franske rivieraen, men ikkje så langt unna til dømes Cannes (som i snitt ligg på €10–15k for gode eigedomar) cotedazur-sothebysrealty.com. Ein grunn til at Côte d’Azur ver meir er ein større internasjonal jetset-historie og kanskje meir likviditet (større marknad). Portofino sin sjarm er at det er stille og meir intimt enn til dømes Monte Carlo eller Cannes. Det manglar slike ting som store kasino eller ekspansivt uteliv – som kan vere eit pluss eller minus alt etter kjøparen. Nokre ultrarike føretrekk Portofino sin privatliv og “autentiske” kjensle, mot den meir kommersielle luksusscena på Rivieraen. Når det er sagt, eig mange i begge regionar – dei utfyller kvarandre (ein kan segle mellom dei på eit middelhavscruise). Luxury Tribune meldte nyleg at Ibiza no er den tredje dyraste middelhavsresorten etter Capri og St-Tropez luxurytribune.com, noko som antyder at Capri (og dermed Portofino) ligg heilt i toppen.
Portofino vs. Storbyar (London, Paris, New York): Det er interessant å samanlikne med store byar: I sentrale, eksklusive område av London kan prisane ligge rundt £20 000–£30 000/m² for dei aller mest eksklusive bustadene (altså €22k–€33k), meir enn i Portofino. New York (Manhattan) toppar ofte $30 000/ft² i ultra-luksuriøse nybygg (€33k/m²). Hong Kong er òg kjend for ekstreme prisar (€40k/m² for dei beste områda). Desse byane er derimot finanssenter med mykje breiare marknad. Portofino er reint ein livsstadsinvestering. Ein fordel Italia (og Portofino) har, er at landet internasjonalt vert sett på som “god verdi for dei superrike”: du kan få ei villa med havutsikt for €10 mill., noko som kunne kosta det dobbelte i Sør-Frankrike eller det tredobbelte enkelte stader i California. Knight Frank peika på at $1 million gir deg 52 m² i Milano idealista.it, medan du får langt mindre i Monaco eller Manhattan, noko som viser at italiensk luksus er relativt billigare. Den same logikken gjeld for kjøparar i Portofino: for prisen av ei luksusleilegheit i Knightsbridge, kan eg få ei villa med hage og havutsikt i Portofino. Denne relative verdien er ein del av det som lokkar folk til Italia.
Livsstil- og prestisjesamanlikning: Portofino har ein spesiell legendarisk prestisje, på linje med stader som Monte Carlo, St. Moritz (for ski) eller Capri. Det vert ofte nemnd i litteratur og film som eit symbol på la dolce vita. Når det gjeld eksklusivitet, ligg Portofino svært høgt – kanskje berre Monte Carlo (på grunn av konsentrasjonen av rikdom) og nokre private enklavar som Cap Ferrat kan hevde liknande eksklusivitet i Europa. Men Portofino har ein meir nedtona luksusfølelse (ingen store nattklubbar, berre ein idyllisk piazza og gourmetrestaurantar). Folk vel Portofino for ro og skjønnheit, medan dei kanskje vel Monte Carlo for forretnings-/skattefordelar eller London for kulturlivet. Når det gjeld livsstil, liknar Portofino meir på små tilfluktsstader for dei superrike: til dømes St. Barth’s i Karibia eller Aspen i USA (sjølv om Aspen er for ski). Det er ein stad folk reiser for å koble av med stil.
Marknadsstorleik og likviditet: Samanlikna med andre marknader er Portofino-marknaden minimal (kanskje berre eit par dusin eigedomar til sals samstundes, ofte færre). Capri og St. Tropez har relativt meir utval (større område). Bymarknader har langt større omsetnad (fleire transaksjonar). Dette gjer at prisindeksane i Portofino kan vere meir volatile, sidan utvalet er så lite, men òg at kvart sal kan vere ei hending i seg sjølv. Det betyr òg at det er vanskelegare for spekulanter å operere – medan ein i byar ser at utviklarar bygg nye luksustårn, finst det inga slik «ny tilførsel» i Portofino som kan dempe prisane.

Kjelder:

magazine.great.estate.it

For å oppsummere, Portofino hevder seg blant Europas fremste eigedomsmarknader. Det har kanskje ikkje dei aller høgaste prisane (Monaco og delar av Rivieraen ligg over), men det er i den øvste divisjonen når det gjeld eksklusivitet og kvadratmeterpris. I Italia er det truleg den fremste, saman med Capri, og ligg klart over sjølv dei største byane i pris. Internasjonalt appellerer Portofino til ein slags kjøparar som vil ha det essensielle middelhavsparadiset – eit alternativ til kanskje meir prangande Den franske riviera eller den urbane luksusen i verdsmetropolane. At Bernard Arnault og andre kjennerar investerer her, og samtidig eig eigedomar på andre attraktive stader, seier sitt: Portofino er eit must-have-smykke i ein global eigedomsportefølje for dei som har råd.

For investering, peikar somme på at Italias fremste kystmarknader som Portofino har vore litt undervurderte samanlikna med Frankrike eller Spania fram til nyleg, og at det skiljet har minka etter kvart som meir utanlandsk kapital strøymer inn idealista.it. Sør-Europa samla har prestert betre, og Italia toppar mange rangeringar for vekst idealista.it. Dermed er Portofino ein del av den historia – ein renessanse for interessa i historiske, livsstilsrike område. Denne utviklinga kan føre til at Portofino held fram med å klatre på dei globale rangeringane for pris og attraktivitet, og dermed tette enda meir av gapet til veletablerte område som St. Tropez.

Konklusjon

Eigedomsmarknaden i Portofino i 2025 blir kjenneteikna av superlativ – blant dei høgaste prisane i Europa, nokre av dei rikaste kjøparane i verda, og ein eksklusivitet få andre stader kan måle seg med. Vi har undersøkt bustad-, luksus- og næringssegmentet, sett jamt aukande prisar og positive utsikter, identifisert vesentleg investeringspotensial og utfordringar, og sett korleis styresmakter og internasjonale forhold plasserer Portofino i den rette samanhengen.

Samla sett står Portofino som ein målestokk for luksuseigedom sin styrke. Den vesle storleiken og vernestatusen gjer at tilgangen av eigedom nesten ikkje veks, medan den globale tiltrekkinga sørgjer for ustanseleg etterspurnad. Resultatet er ein marknad som, med mindre noko heilt ekstraordinært skjer, held fram med å blomstre. Prisane i 2025 har stabilisert seg etter ein periode med voksande entusiasme og er på veg mot jamn, kontrollert vekst. Nye investeringar – frå det oppussa Splendido-hotellet til gjenopplivinga av Portofino Kulm og private villasal – gir ny energi og stadfestar at verdas elite framleis er fortrylla av Portofino.

For investorar og observatørar er Portofino eit lærestykke i korleis livsstil, historie og klok politikk kan oppretthalde ein eigedomsmarknad i toppklassa. Her handlar det ikkje berre om mur og grunn, men om la dolce vita og arv. Dei heldige som eig ein bit av Portofino, eig meir enn berre ein eigedom; dei sit på ein brikke av den italienske draumen som ser ut til å vare – like strålande og varig som det liguriske havet ein solrik sommardag.